We zaten buiten, want binnen was geen plek. Het was al oktober en niet echt warm. Ok, eigenlijk was het gewoon best koud. Maar het terras zat helemaal vol.
Aan de tafel naast ons zat een Franse vriendengroep, druk discussiërend, rokend, lachend. De tijd leek niet te bestaan. En ze zaten erbij alsof het 20 graden was. Jasjes lekker open. Sjaaltje nonchalant loshangend om de hek. Eten en drinken werd met nipjes en kleine hapjes gedaan tussen het gelach en het ene wijntje, want…. te druk met discussiëren!
Wij hadden het aan tafel ook gezellig hoor. Maar toen mijn eten geserveerd werd, was het na 10 minuten op. Zonde als het koud wordt, toch? Na 20 minuten had ik zin in een nieuw glas wijn. Roken heb ik nooit gedaan, stinkt ook zo bij het eten, vind je niet? En na 1,5 uur in de kou zaten we eigenlijk ook wel te blauwbekken. Zullen we anders maar gaan?
La vie Parisienne. Zo romantisch. Maar ik weet niet of ik het ooit onder de knie krijg!
À la prochaine!
